Luuk van Son

"The flow of refugees from Africa and the Middle East into Western Europe has provoked a set of reactions strikingly similar to those we display on learning we have a terminal illness, according to the schema described by Elisabeth Kübler-Ross in her classic study On Death and Dying. First there is denial: ‘It’s not so serious, let’s just ignore it’ (we don’t hear much of this any longer). Then there is anger – how can this happen to me? – which explodes when denial is no longer plausible: ‘Refugees are a threat to our way of life; Muslim fundamentalists are hiding among them; they have to be stopped!’ There is bargaining: ‘OK, let’s decide on quotas; let them have refugee camps in their own countries.’ There is depression: ‘We are lost, Europe is turning into Europastan!’ What we haven’t yet seen is Kübler-Ross’s fifth stage, acceptance, which in this case would involve the drawing up of an all-European plan to deal with the refugees."

Slavoj Žižek

Met het project Movers.eu probeer ik een andere kant van het vluchtelingenvraagstuk uit te lichten. Door de grote hoeveelheid donaties ontstaat er een overschot aan hulpgoederen, hulporganisaties weten niet meer wat ze met deze grote hoeveelheid aan moeten. Door aan te geven hoeveel en waarvan iets nodig is kunnen de donaties worden gecoördineerd en zal het overschot afnemen.

Maar waarom zijn er zo veel donaties?
Komt dit door media aandacht, een foto, gewoon goede wil, of het geweten? Of zou dit allemaal wel eens waar kunnen zijn?
Spelen er onderbewust ook andere zaken? En hoe oprecht zijn de donaties?
Wil je echt helpen of wordt het nou eenmaal van je verwacht?
wat gebeurt er over een paar weken?
heb je gedoneerd en heb je je steentje bijgedragen?
ga je verder met de orde van alledag? of denk je juist, ‘ik heb nu geholpen en het zou fijn zijn als je weer gaat’.

dit zijn enkele van de dingen die ik mezelf af vraag en af en toe ook op betrap. Door dit werk wil ik graag met de toeschouwer een dialoog aan gaan om er achter te komen of deze dubbele moraal vreemd of juist heel menselijk is.